सांज हो सकाळ् हो….
जिथं तिथं महागाई..
ज्याचे त्याचे पोट भरले..
दुसऱ्याची कदर राहिली नाही..
छोट्या कामासाठी पन लाच दिल्याशिवाय पर्याय नाही…
धोका झाला तरी डोळे उघडे नाही…..
होत राहतो अन्याय तरी
गप गुमान सहन केल जाई…..
रंगा – रंगाचे लोक् बसले हात गरम करायला …
कमी जाती वाला म्ह्णणुन नमस्कार करणाऱ्याला लाथ देता….
योजना निघते गरीबासाठी….
आणल्या जातात स्कीम् फ़क्त धीरासाठी…..
फ़ायदा ना तोटा त्या गरीबाला…
बसला तोही हात जोडतं अधिकाऱ्याला …
एक एक रुपया करतो जमा. ..
शुल्लक कामासाठी पण खिसा भरला जातो बिनकामा…..
ओळख असेल तुमची तर कामे लवकर होतात…
नाही तर तुमच्या फ़ाइलि परत् केल्या जातात…
काय झाल देशाचं , काय झाल अधिकाराचं….
देतात फ़क्त भाषण , करत राहता गरीबाचे शोषण ….
होणाऱ्या अन्यायावर सामोर यावे लागेल ….
नाही तर मोठ्या संकटाला तोंड द्यावे लागेल ….
करुन जिवाचा आटापीटा , उगाच
हसण्याला अर्थ नाही…..
आत्ताच थांबवावी लागेल ही डपशाही…..
नाही तर पैशापाई, माणसातील माणूसकीही निघून जाईल….
– किरण कांबळे
